حل مسأله ی بارگذاری ماشین آلات در سیستم های تولیدی انعطاف پذیر با استفاده از برنامه ریزی آرمانی فازی

مدیریت فرآیند تولید در سیستم های تولید انعطاف پذیر یکی از مهمترین موضوعات در بهره وری این نوع سیستم ها می باشد. سیر تحولی سیستم های تولید انعطاف پذیر استعداد بالقوه ای برای افزایش انعطاف پذیری با اطمینان بخشی در هر دو حیطه ی تولید به صرفه(ثمر بخش بودن از لحاظ هزینه ها)و کنترل سفارشات(رضایت مشتری)را ارایه می دهد. مسئله بارگذاری ماشین آلات در سیستم های تولید انعطاف پذیر نوعاً مسائل پیچیده ای هستند. تخصیص عملیات و ماشین آلات برای انجام کارهای معین که خود نیازمند بکارگیری ابزار آلات مناسب برای انجام آنهاست محدودیت های خاص را برای بکارگیری سیستم های تولید انعطاف پذیر ایجاد می کند. برنامه ریزی مناسب منجر به تعادل در سیستم و افزایش بهره وری خواهد شد.بدلیل اهمیت عملکرد بهینه سیستم های تولید انعطاف پذیر،مطالعات زیادی توسط محققان در سال های اخیر صورت گرفته است.از همین رو،مدل سازی های ریاضی مختلف و رویکرد های ابتکاری و فراابتکاری متعددی برای حل مسئله بارگذاری ماشین آلات در سیستم های تولید انعطاف پذیر پیشنهاد شده است. از آنجائیکه دو هدف مینیمم سازی عدم تعادل سیستم و هزینه های ماشینکاری دو عامل اساسی در بهبود عملکرد سیستم هستند و در پژوهش های گذشته کمتر مورد توجه قرار گرفته اند،توابع هدف برای این دو موضوع معرفی شده است. در این پایان نامه با ارائه یک مدل ریاضی مبتنی بر رویکرد برنامه ریزی آرمانی فازی دو تابع هدف یاد شده مورد مطالعه قرار گرفته است. مدل پیشنهادی، عملیات کارها را بر روی ماشین آلات با توجه به ظرفیت ماشین آلات، تعداد محل ابزارهای مورد نیاز برای انجام عملیات و قابلیت انجام عملیات بر روی ماشین آلات و نیز تعداد و توالی عملیات، تخصیص می دهد. مدل ارایه شده در محیط نرم افزاری لینگو 8 کدنویسی و حل شده است. جامعیت مدل پیشنهادی آن را برای بکارگیری در شرایط دنیای واقعی قابل استفاده می سازد. مطالعه دقیق کارهای تحقیقاتی گذشته،زمان کم پاسخ دهی رویکرد مورد استفاده برای حل مدل ارائه شده و نیز نتایج قابل قبول،از برتری های این پژوهش نسبت به تحقیقات گذشته می باشد. امروزه با توجه به افزایش عوامل موثر بر روی هزینه های ماشین کاری همچون افزایش قیمت حامل های انرژی،رویکرد و مدل ارائه شده برای حل مسئله در این پژوهش،کاهش هزینه های ماشینکاری را بیشتر مورد توجه قرار داده است. نتایج بدست آمده از این پژوهش، در مقایسه با نتایج مقالات ]88[، ]89[و]90[ در مورد کاهش هزینه های ماشین کاری نتایج بهتری را نشان می دهد. در مورد کاهش عدم تعادل سیستم نیز می توان گفت؛ در مقایسه با نتایج مقالات ذکر شده، حل مسائلی با حجم بیشتری از کارها ، عملیات و محدودیت های تولید با رویکرد برنامه ریزی آرمانی فازی نتایج بهتری را نمایان می سازد.